به گزارش شهرآرانیوز، همانطورکه از قبل پیشبینی میشد، باشگاه استقلال به این نقطه رسید که با موسیمانه قطع همکاری کند و به گزینه دمدستش، بختیاریزاده، برسد. زمزمه رفتن موسیمانه به دلایلی که شاید تا حد زیادی روشن شده باشد، از زمان حضور مدیران جدید در باشگاه استقلال شنیده میشد، اما واضح است که جدایی موسیمانه بار سنگین مالی و روانی بسیاری را روی دوش همین مدیران انداخته است؛ مدیرانی که در روزهای آغازین حضورشان مدعی بودند آرامش و اطمینان را به باشگاه هدیه خواهند داد، اما دیری نپایید که به سبب پرداختنشدن مطالبات موسیمانه (عمدیبودنش را کسی نمیداند)، این مربی قراردادش را فسخ کرد و از استقلال جدا شد.
پس از جدایی موسیمانه، انگار که نوشدارویی بعد از مرگ سهراب باشد، باشگاه استقلال برخی مطالبات این مربی را پرداخت کرد، اما همانطورکه مدیربرنامه موسیمانه اعلام کرده است، اگر تا ۱۰ روز دیگر همه مطالبات این سرمربی پرداخت نشود، او پای مدیران کنونی استقلال را به یک پرونده جدید در فیفا باز خواهد کرد و این برای استقلال تبعات بسیار سنگینی به همراه خواهد داشت و محرومیتهای سنگینی را باعث خواهد شد.
در این اوضاع و احوال، مدیران باشگاه استقلال که در بدو ورود حتی گفته بودند با قدرت در نقلوانتقالات حاضر میشوند، ماندهاند که سرمربی بعدی از میان مربیان داخلی باشد یا مربیان خارجی. درواقع نوعی سردرگمی بزرگ میان مدیران استقلال شکل گرفته است و از سویی شایعات متعددی پیرامون دخالت و تأثیرگذاری امیر قلعهنویی در تصمیمگیریهای استقلال به گوش میرسد و گفته میشود سرمربی کنونی تیمملی نیز در سیاستگذاریهای باشگاه استقلال نقشی کلیدی ایفا میکند.
شایعه دخالت امیر قلعهنویی در انتخاب ترکیب هیئتمدیره و حتی سرمربی استقلال براساس دادههایی است که به نظر نمیرسد بتوان بهسادگی از کنار آن عبور کرد. اولین جرقه زمانی زده شد که نظریجویباری پس از جشن تولدی که برای سرمربی تیمملی فوتبال ایران گرفته بود، بهعنوان عضو هیئتمدیره و سپس مدیرعامل آبیها معرفی شد تا از همانجا خیلیها ادعا کنند حضور نظریجویباری در استقلال فقط با نظر و تأکید قلعهنویی صورت گرفته است. البته این همه داستان نبود و مدیرعامل آبیها در مصاحبهای درباره اینکه گفته میشود امیر قلعهنویی در تغییرات مدیریتی باشگاه استقلال نقش داشته است، بیان کرد: او دوست و رفیق ماست. استقلالی است. برای این تیم سالها زحمت کشیده و چندین جام آورده است. این تصمیم هلدینگ خلیجفارس است. حالا اگر قلعهنویی در هلدینگ خلیجفارس اینقدر نفوذ دارد، واقعا دمش گرم! امیر قلعهنویی همیشه رفیق ماست و بهعنوان دوست و یک استقلالی از ما حمایت میکند. استقلالی هستیم که تلاش میکنیم قلعهنویی، هلدینگ و تاجرنیا سربلند شوند. صحبتهایی که به نوعی مهر تاییدی بر این واقعیت بود که سرمربی آبی تیم ملی در تصمیمات مدیریتی این باشگاه هم بیتاثیر نیست. اما با این وجود قلعهنویی هیچگاه دخالت مستقیم در این مسئله نداشته است چرا که تاثیرات این دخالتها بر باشگاه میتواند صدای هواداران ناراضی از شرایط موجود را در آورد.
آنچه مسلم است، در وضعیت کنونی باشگاه استقلال باید یا با سهراب بختیاریزاده ادامه دهد یا اینکه از میان گزینههای دمدستی همچون رضا عنایتی یا علیرضا منصوریان یک گزینه را برگزیند و روی نیمکت استقلال بنشاند. این دومین عاملی بود که باعث شد همه برای نقشداشتن امیر قلعهنویی در تصمیمات استقلال به اجماع نظر برسند. مصاحبههای چند روز پیش سرمربی تیمملی و رضا عنایتی بهخوبی نشان میدهد احتمالا باید شاهد سرنوشت مشابه نظریجویباری، اینبار برای عنایتی باشیم.
قلعهنویی چند روز پیش اعلام کرده بود بهتر است سرمربی استقلال داخلی باشد و اتفاقا چند نام را هم بر زبان آورد که به نظر میرسد اینبار قرعه به نام رضا عنایتی افتاده باشد. پیشکسوت مشهدی استقلال هم پالسهای زیادی برای نشستن روی نیمکت آبیها داده است و دیروز در آخرین مصاحبهاش گفت: دوست دارم یک مربی ایرانی بالای سر استقلال باشد. هنوز کسی به من پیشنهادی نداده است، اما هرگز برای استقلال شرط و شروط نخواهم گذاشت! از طرفی رضا عنایتی همواره رابطه خوبی با امیر قلعهنویی داشته و شاید به همین دلیل باشد که هواداران استقلال از صحبتهای این دو در چند روز اخیر چنین برداشتی کنند که قلعهنویی به مدیران استقلال پیشنهاد داده تا عنایتی را روی نیمکت این تیم بنشانند. اختلافهای قدیمی قلعهنویی و منصوریان هم دلیل دیگری است که او بین ۲ گزینه موجود عنایتی را به صلاحتر برای این تیم بداند.
درعینحال، خبرهایی درباره بازگشت احتمالی استراماچونی یا ساپینتو هم شنیده شده، اما مدیربرنامه استراماچونی اعلام کرده است بازگشتی در کار نیست. همچنین بعید است با توجه به محرومیت چهارماهه ساپینتو و نزدیکبودن به روزهای پایانی فصل، این مربی شانس زیادی برای حضور روی نیمکت استقلال داشته باشد. این همه درحالی است که از دیروز اسم والتر ماتزاری هم در میان گزینههای هدایت آبیپوشان دیده میشود. سرمربی شصتوسهساله ایتالیایی پس از مذاکرات نافرجام با مدیران باشگاه پرسپولیس، حالا بهعنوان یک مهره بازی در دست مدیران استقلال است تا احتمالا هواداران مدتی با نام او سرکار باشند و درنهایت آبیها از بین یک گزینه دستهچندم خارجی و داخلی، سکان هدایت کشتیشان را به یک ناخدای کارکشته بسپارند.
واضح است که مدیران استقلال کاسه چهکنم به دست گرفتهاند و یکی از دورههای اسفبار را در این باشگاه تجربه میکنند. حال شاید اوضاع استقلال در جدول مطلوب بود، میشد این اتفاقات را تا حدی هضم کرد، اما درکمال شگفتی، استقلال یکی از تیمهایی است که با این دستفرمان احتمال سقوط به دسته پایینتر هم دارد و شاید این اتفاق رخ دهد. آبیهای پایتخت شاید عملا این فصل را از دست داده باشند و از همین حالا باید به فکر فصل آینده باشد تا با نقشههای سرمربی جدید بتوانند سری میان سرها بلند کنند و باری دیگر در کنار پرسپولیس، سپاهان و تراکتور مدعیان همیشگی فتح لیگ برتر باشند. فتحی که یقینا این فصل دیگر محقق نمیشود.